Nigdy... więcej?

Siedziałam w ogrodzie prawie do zmroku, nie niepokojona przez nikogo. Co jakiś czas słyszałam dobiegające od strony domu śmiech przezabawnych braci Leto, głównie rechot Shannona, dźwięk drażniący, jak bzyczenie latającej przed twarzą muchy. Gdybym miała pod ręką packę...
Potem śmiechy ucichły, a jakiś kwadrans później zjawił się przy mnie Jr. Zmaterializował się bezszelestnie, siadł na ręczniku tak blisko, że stykaliśmy się biodrami, i podał mi małą butelkę wody mineralnej.
-Dzięki.- Mruknęłam, biorąc ją od niego. Poczułam nawet coś w rodzaju wdzięczności, że o mnie pomyślał.
-Nie chcę, żebyś się odwodniła, to niebezpieczne.- Objął mnie ramieniem, uśmiechając się, i przez chwilę wyglądał całkiem ładnie, gdy patrzył na mnie z bliska z miną, jaką w takiej chwili powinien mieć mój chłopak. Szybko przypomniałam sama sobie, że nim nie jest.
-Nie musisz się o mnie martwić, mama nie znalazła mnie w kapuście, więc nie jestem głąbem.- Naburmuszyłam się. Głównie po to, żeby pokazać, jak bardzo obraziły mnie wygłupy, których padłam ofiarą, i przez które teraz bolała mnie stopa. O zmarłym aniołku nie wspomnę. Dodatkowym powodem były słowa Shannona, jego zbulwersowanie tym, że Jr chciał zabrać mnie gdzieś między ludzi. Bo przecież dziwek się z sobą nie wozi, nawet jako podręczny bagaż.
-Nie lubię go.- Stwierdziłam, mając na myśli wyzywającego mnie od najgorszych Shannona.
-Daj spokój.- Jr od razu stanął w jego obronie.- Wkurzył się, bo nigdy nie robiłem czegoś takiego i boi się, że twoja obecność wpłynie na jakość mojej pracy. W jego przypadku tak by było, i on dobrze o tym wie.
-No i co z tego, nie musiał być chamski.- Skuliłam się, znów podciągając kolana pod brodę. Ramię Jr, spoczywające na moich plecach, przyjemnie grzało, i dopiero teraz zaczęłam zdawać sobie sprawę, że zrobiło się chłodniej, a ja nadal siedzę w samym stroju kąpielowym.- W ogóle jak mogliście zmówić się na takie żarty?- Prychnęłam z oburzeniem.
-Nie zmówiliśmy się, to było całkowicie spontaniczne. Shannon powiedział słowo, ja podłapałem... Przywykniesz, że z nami to normalne.
-Do tego, że będziecie urządzać sobie zabawę moim kosztem?- Oburzyłam się jeszcze bardziej.- Jared, nie dość już mam tego, że znalazłam się w sytuacji bez wyjścia i wylądowałam tutaj, jako twoja... twoja...- Zająknęłam się, ale nie chciałam na głos powiedzieć słowa, które stawało się dla mnie coraz bardziej znienawidzonym.- Możesz mi uwierzyć, że gdybym nie musiała tego robić, wolałabym do śmierci nie dać się nikomu dotknąć i umrzeć na starość, jako dziewica.- Nabrałam powietrza, szykując się na dłuższą przemowę, w której wyrzucę z siebie wszystko, co mnie boli, odrobinę koloryzując. I pies z tym, czy Jr się to spodoba.- Wy możecie się śmiać, ale dla mnie to wcale nie jest zabawne. Czuję się podle, źle, i jest mi okropnie z tym, co się dzieje. Miałam do wyboru: albo zrobić, to, co zrobiłam, albo zdechnąć z głodu na ulicy, albo jechać do domu stopem, płacąc za podwózkę ciałem. Co byś zrobił na moim miejscu? Co byś wybrał?- Nie chciałam płakać, ale ze zdenerwowania łzy same zebrały mi się w oczach.- Jak by ci było wesoło, jakbyś musiał dać jakiemuś bogatemu snobowi, żeby wrócić do rodziny? Byłeś kiedyś tak zdesperowany? Wątpię.- Mówiłam, gestykulując żywo.- Siedzisz sobie tutaj jak książę w zamku i nie wiesz, do czego muszą posunąć się ludzie, żeby przeżyć. Cwany jesteś, bo wykorzystujesz moją sytuację. Zamień się ze mną i posłuchaj, jak ktoś w takim momencie z ciebie żartuje, zobaczymy, czy wtedy będziesz taki szczęśliwy.
-Co dzień czytam masę żartów na swój temat. Niektóre są bardzo nieprzyjemne i poddają w wątpliwość moją orientację seksualną.- Jr puścił mnie, zdjął koszulę i okrył mi nią plecy. Potem znów mnie objął.- Część z nich sprawia mi przykrość, wydają się być pisane z czystej, niezrozumiałej nienawiści do mnie. Nawet nie znam ludzi, którzy wysyłają mi takie wiadomości, i nie rozumiem, dlaczego to robią. Być może to część bycia sławnym, nie wiem. Nie zmienia to faktu, że nie rozumiem takiego postępowania ludzi, wydajacych się być rozsądnymi. Jeśli drażni ich mój widok, nie muszą na mnie patrzeć. To nie przymus.- Przycisnął mnie mocniej do swojego boku.- Widzisz, Ellie, tylko pozornie życie, które wiodę, jest piękne i lekkie. Ty jesteś w zasadzie anonimowa, ja nie. Każdy mój krok jest przedmiotem zainteresowania ze strony obcych mi osób. To trochę męczące, nawet, jeśli się do tego przywyknie. Ja tak naprawdę nie mam prywatnego życia, i bardzo zazdroszczę tym, którzy je mają. Moje jest śledzone w każdej chwili: nawet zrobienie zakupów łączy się z ryzykiem, że ktoś zacznie za mną chodzić, robić zdjęcia, a potem opisze dokładnie, co kupiłem. Chciałbym, żeby ludzie potrafili rozgraniczyć to, co robię zawodowo, od tego, co chcę robić dla siebie, prywatnie, i odczepili się od tego drugiego. Teraz ja spytam ciebie: zamieniłabyś się ze mną i chciała poczuć jak to jest, gdy ktoś bez przerwy za tobą chodzi i rozmawia z innymi o wszystkim, co robisz? Czułabyś się dobrze, wychwytując w sieci swoje zdjęcie jak, na przykład, poprawiasz sobie majtki, bo weszły ci w rowek? I do tego z komentarzami, że pewnie się nie podtarłaś i wygrzebujesz resztki, albo że ktoś za ostro wjechał ci w dziurkę i teraz cię boli.
Parsknęłam śmiechem. Pewnie niezbyt grzecznie wyszło, ale to, co powiedział na koniec, było zabawne.
-Widzisz, teraz ty śmiejesz się ze mnie.- Opuścił głowę, choć uśmiechał się, co widziałam wyraźnie mimo tego, że włosy zasłaniały mu część twarzy.
-Przepraszam.- Przestałam chichotać i całkiem machinalnie odgarnęłam mu za ucho kilka kosmyków. Nie wiem, co podkusiło mnie, żeby to zrobić, ale natychmiast zdałam sobie sprawę z intymności tego gestu, i zrobiło mi się głupio. Nie miałam żadnych podstaw do tego, żeby zachowywać się w podobny sposób. Nie łączyło mnie z nim nic, poza... biznesem. Tak naprawdę, to nawet nie było mi wolno dotykać go, jakby był mi bliski. Ale cóż, już nie mogłam tego cofnąć.
Idiotka, jeszcze pomyśli, że się w nim bujasz.
Właśnie. Nie chciałam, żeby podobne pomysły przyszły Jr do głowy, bo w sumie nawet go jeszcze nie lubiłam. No, może odrobinę, ale chyba tylko dlatego, że musiałam go polubić, żeby łatwiej było mi potem znieść seks z nim.
-Mogę zrobić sobie kolację?- Spytałam, zmieniając temat.
-Oczywiście. Nie musisz pytać. Wystarczy, że zostawisz po sobie porządek.
-To chyba zrozumiałe.- Mruknęłam, dopiłam wodę i zaczęłam się podnosić.
-Zaczekaj.- Jr przytrzymał mnie w miejscu.
-Co?- Odwróciłsm się do niego, zaciekawiona, czego chce. Zważywszy na to, jak siedzieliśmy, móg mieć ochotę mnie pocałować.
-Ty naprawdę nie masz mentalności dziwki.- Zauważył z nutką zdziwienia w głosie.
-Cieszę się, że to zauważyłeś.- Bąknęłam, rozczarowana. Może nie powinnam się tak czuć, ale siedzieliśmy sobie, przytuleni, on był facetem, ja dziewczyną, okoliczności same popchnęły moje myśli na pewne tory. Wyobrażenie pocałunku było takie... przyjemne? A tu proszę, pan na włościach połapał się w tym, co od początku mu mówiłam. Fest spostrzegawczy.
-To świetnie, dzięki temu wszystko stanie się jeszcze ciekawsze.- Dodał z tym swoim drapieżnym wyrazem twarzy. Potem westchnął, dmuchając mi prosto w oczy.- Idź się przebrać, odgrzeję ci kolację. Ja już jadłem, z Shannonem.
Miałam ochotę sarkastycznie podziękować za to, że zaprosili mnie do wspólnego posiłku, ale przezornie trzymałam buzię na kłódkę. Może chcieli pogadać o czymś, o czym nie powinnam słyszeć, dlatego zjedli sami? Poza tym, byłam u Jr dopiero drugi dzień, niezbyt dobrze by było, gdybym zaczęła stroić fochy o byle co. Moja podróż do Europy mogła wtedy stanąć pod znakiem zapytania, a ja bardzo chciałam na nią pojechać, choćby po to, żeby wkurzyć Shannona.
-Co jedliście?- Spytałam grzecznie.
-Makaron z serem i brokułami.- Odparł wstając. Wsparł się przy tym o moje ramię, niemal wgniatając mnie w podłoże.
-Kocham brokuły.- Dźwignęłam się i rozmasowałam bolące ramię.
Jr już polazł, jakby wcale nie interesowało go, czy mam coś jeszcze do powiedzenia.
Zaczęłam podejrzewać, że pomieszkiwanie z nim nie będzie takie łatwe. Szybko dawało się zauważyć, że był trochę dziwny. Te jego zasady "to robimy tak, a to tak", przesadna troska o zdrowie, do tego zachowanie, przeczące logice. W jednej chwili układny, wsłuchany i rozmowny, w następnej pokazywał plecy i tracił zainteresowanie. Przynajmniej mną.
No tak, różnica wieku, odmienne środowisko, brak tematów do rozmów. Proste? Jak drut.
Muszę znaleźć sobie jakieś zajęcie na najbliższy czas, żeby nie paść z nudów w otoczeniu luksusów. Z powodów finansowych odpadało łażenie po sklepach. Z tych samych powodów musiałam zrezygnować z ewentualneo zwiedzania miejsc, w których jeszcze nie byłam. Marzyła mi się wycieczka do Hollywood, ale chyba będę musiała obejść się smakiem. Chyba, że zafunduję ją sobie po otrzymaniu od Jr honorarium za cnotę.
Przypomniałam sobie, że widziałam gdzieś półkę z pokaźną kolekcją filmów. Pewnie Jr miał tam swoje ulubione i ciekawa byłam, jaki jest jego gust. Obym nie znalazła wśród nich "Pretty woman", bo to byłoby bardzo wymowne i komiczne.
Wchodząc do swojego pokoju zdziwiłam się, widząc w nim idealny porządek. Podłoga była czysta, z łóżka zniknęła zakrwawiona narzuta a moje ubrania, poskładane w równą kostkę, leżały pięknie posegregowane na świeżej pościeli.
-Kiedy on to zrobił?- Rzuciłam w pustkę i uśmiechnęłam się, wdzięczna Jr za wyręczenie mnie w sprzątaniu. Pochowałąm ciuchy do komód, odświeżyłam się pod prysznicem, przebrałam w krótkie, luźne szorty i bluzkę, i zeszłam do kuchni.
Kolacja czekała już na mnie, obok szklanki zimnego soku z lodem, ale najwyraźniej miałam zjeść ją samotnie. Jareda nie było w kuchni, nie słyszałam też, żeby krzątał się gdzieś indziej.
-Zajebiście, dosłownie jak w bajce. Pusty zamek i niewidzialne krasnoludki.

Przesuwałam dłonią wzdłuż grzbietów pudełek z filmami, przechylając głowę, by przeczytać ich tytuły. Większość z nich nic mi nie mówiła, ale kilka wyglądało znajomo, niektóre nawet widziałam. Nie chciało mi się jeszcze spać, więc postanowiłam obejrzeć jedną z pozycji, których nie znałam. Na ślepo zdjęłam z półki cztery pierwsze pudełka, oglądając ich okładki i przeglądając obsadę.
-Aha, no tak.- Mruknęłam, widząc na dwóch nazwisko Jr.
Więc trzymał tu także filmy, w których grał. Fajnie, przynajmniej zobaczę, jakim był aktorem, i jak wyglądał mniej więcej w moim wieku.
Nie miałam w sypialni sprzętu, nawet telewizora, więc rozsiadłam się do seansu w salonie. Wybrałam sobie do obejrzenia „Cool and crazy”. Patrząc na datę, kiedy został nakręcony, musiałam przyznać, że mój patron zaczął karierę naprawdę wieki temu. Gdybym nie mieszkała przez całe życie w zapyziałej wiosce, pewnie słyszałabym o nim wcześniej, a tak? Szczęściem, miałam sporo wolnego czasu i mogłam nadrobić zaległości.
Patrzyłam na film z leniwym zainteresowaniem. Prosta fabuła nie porywała, akcja była łatwa do przewidzenia, a gra aktorów nie pretendowała do Oskara. Ot, zwykły, obyczajowy film o parze młodych ludzi, za wcześnie rzuconych w dorosłe życie. Mimo to nie przerwałam oglądania, bo w dziwny sposób film przypominał mi to, przed czym uciekałam. Pokazywał, jak mogłam skończyć, gdybym pozwoliła sobie na luz, na jaki pozwalały sobie moje koleżanki z liceum. Byłam na ślubach trzech najbliższych przyjaciółek, potem… one miały rodziny, ja nie, więc w naturalny sposób nasze relacje uległy pogorszeniu, aż wreszcie zrozumiałam, że już nie mam z nimi wspólnych tematów. Podczas gdy one, z błyskiem w oczach i chichotami, opowiadały sobie o swoich łóżkowych doświadczeniach, jak siedziałam cicho, jedynie chłonąc ich słowa. Nie miałam o czym mówić, ale nie czułam się z tego powodu gorsza, choć niekiedy dziewczyny podśmiewały się ze mnie, nazywając Joanną D`Arc. Wiedziałam, że nie minie wiele czasu, a ich codzienność zacznie być nudna i przytłaczająca, seks z mężem straci urok, a gdy pojawią się dzieci, życie młodych matek zmieni się w ciągłe pasmo obowiązków. Uniknęłam tego, prawda, ale czy moja sytuacja była wiele lepsza? One nie musiały wystawiać się na licytacji. Co z tego, że zamiast spodziewanego przeze mnie biznesmena, prezesa jakiejś spółki czy czegoś tam, moim kupcem był aktor? To i tak nie zmienia faktu…
-Co ty oglądasz?- Jr przestraszył mnie, odzywając się nagle tuż nad moją głową.
-Nie wiem. Znaczy, film. Nigdy go nie widziałam.- Poderwałam się, opuszczając nogi na podłogę.
-Jest dosyć stary.- Wpatrzył się w ekran, siadając niedaleko mnie.
-Widzę. Byłeś w nim taki młodziutki, aż ciężko uwierzyć, że to ty.
-A jednak.- Wstał.- Zrobić ci drinka? Ja się napiję.
-A zrób.- Odprowadziłam go wzrokiem, porównując jego obecną, dojrzałą, długowłosą i zarośniętą wersję do tej, jaką widziałam na ekranie.
Wróciłam do oglądania i… zamarłam, czerwieniąc się w jednej sekundzie po uszy. Akcja, poprzednio nieciekawa i mdła, nagle zmieniła się w coś, czego tak naprawdę się nie spodziewałam. Nie wiem, jaki kawałek przegapiłam, ale teraz miałam przed oczami scenę erotyczną, z golutkim Jr na pierwszym planie. Leżał między nogami laski, z którą rozmawiał parę chwil wcześniej. Widziałam jego ramiona, plecy, lędźwie, pośladki i uda, i jedyne, co przychodziło mi na myśl, to pytanie „Czy tak będzie to wyglądało ze mną?”
Nie mogłam oderwać wzroku od tego, co działo się na ekranie, a moja złośliwa wyobraźnia podtykała mi pod nos wizję mnie, będącej na miejscu aktorki.
-Podoba ci się?- Jr zjawił się z drinkami, podał mi szklankę i siadł tuż przy mnie, nieco bokiem, zakładając nogę na nogę. Nie patrzył na ekran, tylko na mnie, i strasznie mnie tym peszył. Co innego, gdybym oglądała film z innym aktorem, ale tam był on!
-Film jak film…- Bąknęłam, nie patrząc na niego, choć kątem oka widziałam jego zwróconą do mnie twarz. Czy naprawdę musiał siedzieć koło mnie właśnie teraz? Nie mógł na przykład pójść się wysikać?
Zaczęłam sączyć drinka, chcąc zająć czymś ręce i usta, żeby nie musieć się odzywać. Czułam się jak przyłapana na czymś gorszącym, jak nastolatka, którą matka zastała przy masturbacji. Miałam szczerą ochotę powiedzieć Jr, żeby sobie poszedł i pozwolił mi ochłonąć, ale odzywając się, tylko mogłam pogorszyć sytuację. Pewnie zacząłby wypytywać, czy jestem zawstydzona, a ja musiałabym przyznać, że tak. Nie jestem pewna dlaczego, ale wiedziałam, że pod jego drapieżnym, uważnym spojrzeniem nie potrafiłabym skłamać. Nie wiem też, co bardziej mnie w nim onieśmielało: wiek, jego status społeczny, czy świadomość, że będzie moim pierwszym kochankiem?
Znienacka poczułam jego dłoń na ramieniu, i zrobiło mi się gorąco. Fala ciepła przepłynęła przeze mnie, skupiając się w piersi.
-Ellie.- Odezwał się, przybliżając do mnie. Czułam na policzku jego ciepły, pachnący drinkiem oddech, i zaczęłam się trząść, aż zęby zadzwoniły mi o krawędź szklanki. Boże przecież miewałam kiedyś chłopaków, całowałam się z nimi, przytulałam. Dlaczego więc przy Jr traciłam rezon?
Układ. To przez łączący nas układ i to, że w tym przypadku nie chodziło o mój wolny wybór, a przymus, jaki sobie narzuciłam. Dlatego musiałam chcieć tego, co Jr.
Zabrał mi drinka i postawił na stoliku, potem chwycił mnie za rękę i pociągnął ją do siebie. Nie mając innego wyjścia, musiałam odwrócić się do niego, z miejsca natrafiając na jego wzrok. Ze zdenerwowania głośno przełknęłam ślinę.
Nie wiedziałam, czego chciał, dokąd nie położył sobie mojej dłoni na pośladku i nie przykrył jej swoją.
-Wciąż są takie, jak wtedy.- Powiedział gardłowo.
Nie miałam pojęcia, jakie były kiedyś ale teraz czułam pod ręką krągłe, jędrne ciało, okryte jedynie cienkim materiałem dresowych spodni.
-Jared…- Zaczęłam i skończyłam, nie wiedząc, co powinnam i co chcę powiedzieć. Żeby przestał? Nie robił nic złego, nie sprawiał mi bólu, nie wykręcał rąk.
-Chodź.- Wstał i pociągnął mnie do drzwi na patio, stawiając przed nimi. Widziałam swoje odbicie, jakbym stała przed nieco zaciemnionym lustrem. Byłam zarumieniona, oddychałam nerwowo przez uchylone usta i jak zahipnotyzowana patrzyłam, jak Jr staje za mną, przytulony do moich pleców. Wydawał mi się bardzo gorący, jakby coś paliło go od środka.
-Widzisz tę dziewczynę, Ellie?- Spytał, obejmując mnie ramionami. Spojrzałam na jego odbicie, potem na siebie, próbując widzieć własną twarz jego oczami.- Jest ładna, ma piękne ciało, doskonałe nogi. I jest moja.- Pocałował mnie w kark.- TY jesteś moja, Ellie.- Mówiąc, rozluźnił chwyt i rozpiął górny guzik mojej bluzki. Potem następny, i następny…
Wiedziałam, że w pewien sposób teraz do niego należę, ale słysząc to z jego ust, czułam się dziwnie bezwolna, jak lalka w rękach animatora. Jak zahipnotyzowana przez kobrę mysz, mogąca tylko patrzeć, ale nie potrafiąca się poruszyć.
Widziałam, jak Jr rozsuwa na boki poły rozpiętej bluzki, odsłaniając mnie przed swoim wzrokiem. Nie miałam stanika, tak, jak sobie zażyczył, nie ubrałam go, i teraz stałam przed nim półnago, drżąc z przejęcia i wstydu, ale nie umiałam zareagować w żaden sposób. Jedyne, co mogłam, to oddychać, i wpatrywać się w jego odbicie. Ja patrzyłam na niego, on na moje ciało, odbijające się w szybie. Czułam jego dłonie, wędrujące najpierw w górę, wzdłuż boków, potem obojczyków, przesunął palcami w dół, między moimi piersiami, i chwycił je, lekko ściskając.
-Patrz.- Powiedział, niemal mi rozkazując.
Opuściłam wzrok, zafascynowana widokiem trzymających mnie rąk. To było takie nierealne, jak w filmie, a przecież czułam każde poruszenie jego palców, drżenie mięśni przedramion, wszystko.
-Jared…
-Cicho, Ellie.- Przysunął twarz bliżej, znów owiewając mi policzek oddechem i łaskocząc mnie włosami w odsłonięte ramię. Spojrzałam na jego twarz i przez chwilę wpatrywaliśmy się w siebie nawzajem, ja zapewne z przestrachem, on uważnie, badawczo.- Po prostu patrz, Eleanor, nic więcej.- Dodał, opuszczając prawą dłoń niżej.
Śledziłam ją wzrokiem, jakby była pełznącym po mojej skórze insektem, ale nie czułam obrzydzenia, tylko dziką, chorą ciekawość, co Jr zamierza i dokąd ją skieruje. Wiedziałam, domyślałam się, ale udawałam przed sobą, że nie mam pojęcia. Oddychałam coraz bardziej nerwowo i urywanie w miarę, jak dłoń wędrowała w dół, i patrzyłam, jak palce Jr wsuwają się za pasek moich szortów, niknąc za nim najpierw do połowy, potem dalej, aż cała dłoń znalazła się pod materiałem. Mimowolnie i instynktownie zacisnęłam nogi, bojąc się poczuć czyjś dotyk w tym miejscu po raz pierwszy w życiu.
-Wpuść mnie.- Syknął mi do ucha.
Rozluźniłam mięśnie, prawie zmuszając je do posłuszeństwa, i zamknęłam oczy, wstydząc się tego, że w chwili, gdy palce Jr znalazły się między moimi udami, odczułam to jako przyjemność.
-Jesteś wilgotna, Ellie. Śliska, i gorąca.- Jared mruczał, dotykając mnie, badając dokładnie każdy zakamarek, naciskając palcami tam, gdzie zamierzał się dostać za kilka tygodni.- Czy to cię boli?- Spytał takim tonem, jakby mial nadzieję, że owszem, boli.
Pokręciłam głową, słysząc swój świszczący oddech, i zdałam sobie sprawę z tego, że stoję z wysuniętymi w przód biodrami, pozwalając Jaredowi na coś, czego nikt mi dotąd nie robił.
-Wystarczy.- Powiedział, zabierając rękę. Poczułam ulgę, że przestał, a jednocześnie miałam wrażenie, że oszukał mnie, jakby nie dotrzymał danej mi obietnicy. Byłam zła, będąc zadowoloną. Obce, rozdzierające mnie na dwoje połączenie sprzecznych emocji.
Oparłam dłonie o chłodną szybę i opuściłam głowę, nie mając śmiałości spojrzeć na swoje odbicie. Bałam się tego, co mogę zobaczyć w swojej twarzy. Widziałam przez szkło Jareda, idącego nie ścieżką, a na ukos, przez trawnik, i zrzucającego z siebie ubranie, widziałam linię jego pleców i pośladków, umięśnione, choć zbyt szczupłe uda, i to, jak nie zwalniając kroku wskakiwał do basenu.
Gdy znikł mi z oczu, odwróciłam się i uciekłam na górę. Czułam się strasznie, a jednocześnie dobrze. Tak zapewne czuje się dziwka, pełna wyrzutów i chęci zasmakowania więcej.
Rzuciłam się na łóżko, zakopałam w nim, zwinęłam w kłębek, drżąc jak osika.
-Nigdy więcej, Jared. Nigdy. Więcej.- Powiedziałam, i zacisnęłam powieki, powstrzymując cisnące się do oczu łzy.

                                                                *****

Zaczyna się :)
I chyba więcej nie muszę pisać.
Pozdrawiam.
Ps. VampireSoul, to ten moment, w którym Ellie ogląda na filmie goły zadek Jareda ;)