Niech się dzieje.

-Mieszkam sam.- Jr skręcił w szeroką ulicę, prowadzącą łagodnymi zakosami przez dzielnicę bogaczy.- Brat wyprowadził się jakiś czas temu, ale często u mnie bywa. Czasami wpada matka, ma własne klucze.- Mówił, choć nie prosiłam o wyjaśnienia.
W ogóle nie odzywałam się prawie wcale od momentu wyjścia z gabinetu lekarza, którego mi wskazał. Dał mi pieniądze, żebym mogła zapłacić za wizytę i wystawienie świstka z potwierdzeniem, że nie jestem podrabiana, i czekał w samochodzie. Rzeczony papier wziął ode mnie z namaszczeniem, przeczytał, i zrobił minę, jakby spodziewał się, że go okłamywałam, i zdziwił, że jednak mówiłam prawdę.
Na moje pytanie o powód, dla jakiego miałabym u niego mieszkać, i czy nie prościej by było, gdyby dał mi malutką zaliczkę, parę kawałków na opłacenie czynszu, kupno kilku rzeczy i porządnego żarcia, odpowiedział, że chce mieć mnie na oku, przy sobie. Nie chciał "być w kontakcie". Chciał...
Nie wiem, czego. Potrzebna mu byłam w domu, jak piąte koło u wozu. Nie chciał mnie bzykać, dokąd nie będę brać pigułek, więc co miałam robić w jego chacie? Gotować mu obiadki? Prać skarpety? Tego nasza umowa nie obejmowała, i ani myślałam dołożyć podobne czynności jako jej następny punkt.
Nie miałam pojęcia, co kryło się pod stwierdzeniem "poimprezujemy w kameralnym gronie". Może Jr lubił popić, a nie bardzo mu się chciało zalewać do lustra?
W sumie niewiele o nim wiedziałam prócz tego, kim jest i co robi. Nie znałam, albo nie wiedziałam, że znam jakieś jego piosenki. Owszem, widziałam go w filmie, może w dwóch, jednak nie interesował mnie jako facet. Do teraz. Nie byłam nawet pewna, ile ma lat. Ponad trzydzieści, bo jak nic na tyle wyglądał, ale ile dokładnie? Wypada spytać, czy wyjdę na ignorantkę?
Spojrzałam na niego kątem oka, próbując przeanalizować własne emocje. Patrzyłam na Jr nie jako na światową gwiazdę muzyki, ale na zwykłego gościa, z którym przyjdzie mi iść niebawem do łóżka.
Nie wyglądał źle, i to było na plus. Był może trochę śmieszny z tymi jezuskowatymi, wijącymi się na ramionach włosami i zarostem, ale wiedziałam, że w najważniejszej chwili nie będę czuła do niego obrzydzenia. Oczywiście był zadbany, co również mi się podobało. Pachniał czystością, jeśli tak można powiedzieć. Dzięki temu mogłam mieć nadzieję, że jeśli zażyczy sobie, żebym go dotykała w jakiś sposób, moja dłoń nie przyklei się do niego na dobre.
O czym ja myślę? Dopiero co go poznałam, a już myślę o takich rzeczach? Nie muszę godzić się na robienie mu dobrze, wystarczy, że dostanie ode mnie jedno, a jeśli będzie wymyślał, że coś mu jestem winna za trzymanie mnie w domu, to niech się wypcha. Wrócę...
-Hej, Jr, muszę jechać do mieszkania, mam tam swoje rzeczy.- Przypomniało mi się.
-Masz tam coś ważnego, czy tylko łaszki?- Zerknął na mnie zmęczonym wzrokiem.
-No, laptop, osobiste szpargały, takie tam. Nie wiem, jak ty, ale nie noszę przy sobie całego dobytku.- Zauważyłam z przekąsem.- Nie mogę zostawić wszystkiego i zniknąć, tym bardziej, że zalegam z czynszem za ostatni miesiąc i wypadałoby się rozliczyć.- Dodałam, mając nadzieję, że pojmie aluzję i wyrówna mój dług.
-Gdzie jest to twoje mieszkanie?- Spytał po chwili milczenia. Podałam mu adres: przez moment zastanawiał się, marszcząc czoło, potem pokręcił głową.- Jutro. Dasz mi klucze i wyślę kogoś, żeby zabrał twoje skarby.- Ostatnie słowo wymówił odrobinę ironicznie, co mnie wkurzyło.
-Nie mam zamiaru pozwalać, żeby ktoś obcy grzebał w moich rzeczach i wtykał nos w szufladę z bielizną. To raz.- Powiedziałam sucho, ze złością.- Po drugie: to, że ty opływasz w dostatki i pewnie załatwiasz się na złotym sedesie a podcierasz papierem z własnymi inicjałami, nie upoważnia cię do wykpiewania tych, którzy nie mają nawet swojej łazienki.
-I muszą sprzedać tyłek, żeby mieć na bilet do domu.- Wtrącił, gdy tylko skończyłam mówić.
Nie powiedział tego złośliwie. W jego tonie słyszałam nutkę współczucia, i choć mogło być udawane, zbiło mnie z tropu. Nie mogłam znaleźć żadnej pasującej do jego wypowiedzi riposty, więc siedziałam cicho. Czasami lepiej nie mówić nic, niż palnąć coś niepotrzebnie.
-Umiesz prowadzić?- Spytał, zwalniając i zatrzymując się na środku ulicy.
-Tak, sporo jeździłam wozem taty. I brata, jest kierowcą ciężarówki.- Odparłam zgodnie z prawdą.
-No to siadaj za kółkiem, i jedź po te swoje rzeczy, skoro boisz się, że ktoś obwącha twoje majtki.- To mówiąc, Jr wysiadł, obszedł maskę i wsiadł po stronie pasażera, przepychając mnie za kierownicę. Ledwie zdążyłam odpiąć pas, tak się spieszył.
Nie ruszyłam od razu. Ulica była pusta, więc spokojnie mogłam ustawić pod siebie lusterka, poznać deskę rozdzielczą, przyjrzeć się ułożeniu biegów. Starałam się przy tym ukryć euforię, którą czułam na myśl, że będę prowadzić taki luksusowy wózek. Z wrażenia przestałam nawet czuć głód, dotąd bez litości skręcający mój żołądek w supeł.
Musiałam wyczuć auto, dlatego pierwszy kawałek przejechałam ostrożnie i powoli, czujnie naciskając na gaz i wsłuchując się w cichy pomruk silnika. Pięć minut później jechałam już tak pewnie, jakbym prowadziła własny, doskonale znany samochód.
-Szybciej będzie, jeśli objedziesz centrum.- Jr wskazał mi widoczny dalej znak, kierujący na pas, który prowadzi do zjazdu na autostradę.- Nie ma co wlec się i czekać na światłach.
-No.- Mruknęłam, szczerząc się w szerokim uśmiechu. -Na autostradzie będę mogła jechać z większą prędkością.
W ogóle nie mogłam przestać się uśmiechać. Czułam się bosko, siedząc za kółkiem pięknego, lśniącego pojazdu, jednego z tych, które dotąd oglądałam, gdy mijały mnie na ulicy. Marzyłam, że kiedyś, będąc bogatą, kupię sobie takie cacko. Ot, zwykłe mrzonki biednej dziewczyny, zapychającej sobie głowę niepotrzebnymi myślami.
-Chciałabym, żeby zobaczyli mnie teraz znajomi z miasteczka.- Powiedziałam, pędząc autostradą.- Ale mieliby miny.
Jared zachichotał, rozwalony w fotelu pasażera z jedną ręką pod głową.
-Jasne. A ja chciałbym, żeby zobaczyli cię później, gdy będę cię zapinał. I płacił za to, co kupiłem. Wtedy ich miny byłby wręcz bezcenne.- Oznajmił takim tonem, jakby nie mógł doczekać się zagrania jednej z głównych ról w porno dla ścisłego grona widzów.
-Będziesz mi to wytykał za każdym razem, gdy zacznę się czymś cieszyć? Jeśli tak, to jesteś wredny.- Stwierdziłam, zła o to, że musi być złośliwy. Doskonały nastrój, w jaki wpadłam, znikł. Znów myślałam o tym, co mnie czeka.
-To nie ja jestem w potrzebie, tylko ty.- Przypomniał mi, w jakim układzie tkwię.- Pomieszkasz w luksusach, powozisz się piękną maszyną, ale wszystko jest tylko częścią transakcji i bądź pewna, że odbiorę sobie za to w naturze.
Nie odpowiedziałam. Nie było co odpowiedzieć, jeśli nie chciałam się z nim pokłócić o to, co mu wolno, a czego nie. W moim mniemaniu uważał, że ma do mnie sporo praw, o czym świadczyło to, że mnie w wymowny sposób dotykał. Jak przedmiot, swoją własność, którą obracał w dłoniach, kiedy miał na to ochotę. Nawe teraz, gdy mówił, przejechał palcami po moim odsłoniętym udzie do samej góry, zadzierając mi sukienkę do samych majtek. Byłam dla niego tylko kupionym, jeszcze nie użytym towarem, wymagającym przygotowania przed wielką chwilą. Jego czy moją, żadna różnica. Kawałkiem mięsa, wymagającym pewnych obróbek, nim zostanie skonsumowane.
Jeśli miałam przejść przez to bez uszczerbku na zdrowiu psychicznym musiałam pogodzić się z rolą, jaką mi narzucił. A może sama ją sobie narzuciłam, wybierając ten a nie inny sposób na zdobycie pieniędzy? Powinnam była wiedzieć, że jeśli chciałam zostać jednorazową dziwką, będę traktowana jak dziwka od początku, od pierwszej chwili, gdy stanę przed klientem. Jr tak właśnie musiał o mnie myśleć, i moje dziewictwo nie mogło tego zmienić.
Czy mogłam mieć do Jareda pretensje, że widzi we mnie tę, którą się dla niego stałam? Kłótnie z nim mogły doprowadzić do tego, że machnie na mnie ręką i każe spieprzać. Znów musiałabym zaczynać od nowa, podejmować ryzyko, że trafię na jakiegoś patafiana. Jr nie był taki zły, przynajmniej z wyglądu. Po prostu miałam w tym przypadku szczęście, więc chyba nie powinnam wymagać, by zaczął kraktować mnie jak księżniczkę.
-Przepraszam.- Powiedziałam, starając się brzmieć spokojnie, choć było mi wstyd, że tak się poniżam.- Zapominam, o co w tym wszystkim chodzi. Masz rację, to ja potrzebuję ciebie, nie odwrotnie. To ja się sprzedaję, i to ja jestem...- Dokończenie zdania było ponad moje siły, tym bardziej, że w chwili, gdy usłyszałam z własnych ust to, o czym myślałam, zachciało mi się płakać. Nie pomagała mi też dłoń Jr, tkwiąca wysoko na moim udzie, ani jego leniwe przebieranie palcami, których końce muskały mi majtki.
Zwolniłam, zjechałam na prawy pas i zatrzymałam się na poboczu. Odechciało mi się prowadzić, gdy wiedziałam, że płacę za to pozwoleniem na obmacywanie mnie.
Jared nie odezwał się słowem, za co byłam mu niezmiernie wdzięczna. Wysiadł, obszedł wóz, i otworzył drzwi po mojej stronie. Znów zamieniliśmy się miejscami i resztę drogi do mojego mieszkanka przebyliśmy w całkowitym milczeniu.
Dałam sobie pół godziny na spakowanie wszystkiego i powrót do wozu. Pół godziny to nie tak wiele, by Jr zdążył znudzić się czekaniem i odjechać. Tym bardziej, że jednak dał mi kasę na wyrównanie czynszowych zaległości, a nawet na zapłacenie za obecny, niepełny miesiąc.
Przez chwilę korciło mnie, żeby przebrać się w coś wygodniejszego, niż przewiewna sukienka do kolan, którą miałam na sobie, ale zrezygnowałam. Nie chciałam dawać Jaredowi powodów do czepiania się. O cokolwiek.
Nie zabrałam wszystkiego. Ograniczyłam się tylko do tych rzeczy, które kochałam, i do tych, które nie wyglądały, jakbym nosiła je latami, do zdarcia. W sumie zmieściłam się w jednej torbie, resztę zostawiając po prostu poskładane na podłodze. Pospiesznie skreśliłam na kartce parę słów, schowałam ją razem z kluczem i pieniędzmi do koperty i wsunęłam pod drzwi właściciela mieszkania.
-Już?- Jr zdziwił się, gdy zjawiłam się na dole szybciej, niż zakładałam.
Wrzuciłam torbę na tył i zatrzymałam się, klęcząc jedną nogą na siedzeniu pasażera. Jared trzymał przy twarzy telefon, zakrywając dłonią mikrofon, i wpatrywał się we mnie ze skupieniem.
-Jeśli przeszkadzam w rozmowie, mogę iść na spacer.- Powiedziałam.
-Nie trzeba.- Kiwnął, żebym wsiadła.- Oddzwonię.- Rzucił do  słuchawki i rozłączył się.- Masz tylko tyle rzeczy?- Wskazał kciukiem za plecy, mając przy tym minę ciekawskiego dzieciaka.
-Tak.- Odparłam, czując nagle rosnącą irytację, ale nie chciałam pyskować, dlatego zagryzłam od środka policzek, nakazując sobie milczenie. Miałam na uwadze to, że Jr nie musiał ani dawać mi forsy na spłacenie długu, ani zabierać mnie do siebie, ani jechać specjalnie z mojego powodu do tej zakichanej dzielnicy na zadupiu. Dobrze, może i miał jakieś swoje powody, żeby to robić, i może nie były wcale takie altruistyczne, ale w duchu czułam wdzięczność za to, że się dla mnie poświęcał.
-Powinnaś była dopisać w ogłoszeniu, że sponsoring mile widziany.- Jared uśmiechnął się miło, kładąc mi dłoń na ramieniu.- Nie bierz tego do siebie, ale chyba przydałoby ci się to bardziej, niż jednorazowa dotacja. Z takimi warunkami mogłabyś nieźle się obłowić.- Omiótł mnie wzrokiem, zatrzymując go na dłużej w wycięciu mojego dekoltu.
-Dziękuję, ale nie.- Pokręciłam głową.- Nie bardzo się w tym orientuję, ale to wymaga zdaje się więcej czasu, prawda? A ja chcę stąd wyjechać jak najszybciej. Nawet to, że upierasz się czekać, nie jest mi na rękę.- Powiedziałam szczerze.
-To tylko kilka tygodni, Eleanor.- Powiedział cicho, patrząc mi w oczy z dziwnym skupieniem, od którego przeszedł mnie dreszcz. Czy w taki sposób facet patrzy na swoją zdobycz? Tak, jakby był... głodny?
Wbrew sobie poczułam zadowolenie i coś na kształt niecierpliwości, ciekawość, co będzie dalej. Coś w środku podpowiadało mi, że trafiając w ręce właśnie tego faceta, miałam szczęście. Nie chodziło o to, że mu ufałam, ale odczuwałam wewnętrzną pewność, że z jego strony nie spotka mnie nic naprawdę złego. Że nie skrzywdzi mnie tak, jak zrobiłby to ktoś inny, będąc na jego miejscu. Chyba właśnie przez ów przebłysk intuicji nabrałam przeświadczenia, że będzie dobrze, a to z kolei uspokoiło mnie i odepchnęło poprzednie skrępowanie sytuacją. Inaczej mówiąc, pogodziłam się z sobą i z tym, co robię.
-Ellie.- Poprawiłam machinalnie.
-Ellie.- Powtórzył, łaskocząc mnie palcami w szyję.- Bardzo ładne zdrobniene. Tak ładne, jak ty.- Mruknął.- Oby te kilka tygodni minęło nam przyjemnie, moja seksowna dziewico.- Odsunął się.
"Moja". Miał rację, mówiąc w ten sposób. Należałam do niego, i właśnie to zrozumiałam. On też musiał o tym wiedzieć, więc niejako ustaliliśmy nasze relacje, nie robiąc tego wprost. Ustna, zakamuflowana umowa, w myśl której z tą chwilą dobrowolnie oddałam się w jego ręce do czasu, aż wypełnię swoje zobowiązanie.

-Dom jak dom.- Powiedziałam, gdy Jr spytał, czy podoba mi się jego chałupa.- Duży, ale surowy. Widziałam w filmach ładniejsze. Jak na mój gust to za dużo tu wszędzie bieli.- Machnęłam ręką w stronę ścian.- Biały salon, białe korytarze, biała elewacja. Lubisz biel, no nie?- Rzuciłam od niechcenia, czując powrót ssania w żołądku. Głupio mi było mówić mu wprost, że jestem głodna, bo nie jadłam nic od śniadania.
-Lubię biel. Biel to niewinność, prawda? A niewinność uwielbiam.- Uśmiechnął się do mnie tak, że zjeżyły mi się włoski na karku. Była w tym uśmiechu i delikatność, i drapieżność, niepokojące, ale dziwnie fascynujące połączenie.
Co jest ze mną, że czuję ekscytację, widząc u Jr taką minę i wiedząc, że robi sobie na mnie smaka? Jeszcze niedawno, parę godzin temu, chciałam uciec i dać sobie spokój z całym tym pomysłem, a teraz co? Stoję, gapiąc się na faceta, który jasno dawał mi do zrozumienia, że będzie miał ze mną świetną zabawę w łóżku, i na dodatek nie czuję z tego powodu żadnych wyrzutów. Może to jego osoba je tłumiła i sprawiała, że zapomniałam o tym, dlaczego i po co tu jestem?
Pamiętaj, to nie jest twój kumpel, tylko klient. Nie zaprzyjaźni się z tobą, on chce tylko dostać się między twoje nogi.
Coś mi się wydaje, że będę musiała często sobie o tym przypominać.
-Więc?- Spytałam, stojąc jak kołek, z torbą przewieszoną przez ramię.
-Co "więc"?
-Dostanę jakiś pokój?- Podpowiedziałam.
-Dostaniesz. Chodź.- Wskazał mi schody na piętro i puścił przodem.- Skręć w lewo, drugie drzwi.- Odezwał się tuż zza moich pleców, zaraz po tych słowach kładąc mi dłoń z tyłu uda.
Dziwnie mi się szło, mając przyklejoną do nogi rękę, ale nie oponowałam. To Jr był tu szefem, a ja nie miałam wielkiego wyboru, jak tylko znosić to, co robił. Przynajmniej dotąd, dokąd nie zacznie przeginać i nie wymyśli na przykład, żebym zatańczyła dla niego nago na rurze od odkurzacza. Jako mój "właściciel" miał prawo mnie dotykać, tak jak klient warzywniaka maca pomidory, nie chcąc kupić rozmiękłego czy zgniłego.
Zachciało mi się śmiać z tego porównania, ale było w nim też coś smutnego, co od razu mnie ochłodziło.
-Uprawiasz jakiś sport? Masz niezłe mięśnie.- Jr wyrósł obok mnie, ocierając się ramieniem o moje.
-Tak, biegam i pływam. To drugie tylko wtedy, gdy mam okazję, czyli od prawie roku rzadko.
-Za domem jest basen, możesz z niego korzystać.- Otworzył przede mną drugie drzwi i wpuścił mnie do pokoju.
Nie wiem, czego się spodziewałam, ale widok sypialni zupełnie mnie zaskoczył. Zamiast bieli, tak wszechobecnej na dole i w korytarzach, tu dominował kolor kremowy z czerwonymi akcentami. Kremowe meble, nieco od nich ciemniejsze ściany, szerokie, wyglądające na wygodne łóżko, przykryte czerwoną narzutą. Ciemne, prawie bordowe dywaniki po obu jego stronach, leżące na jasnej podłodze w ażurowy, czerwony wzorek. I lampy, lampki, kinkieciki rozstawione i wiszące wszędzie, w każdym kącie.
-Ślicznie tu.- Musiałam przyznać bez bicia, że pokój zrobił na mnie wrażenie. Tak naprawdę byłam nawet trochę wzruszona delikatnością i ciepłem wystroju.- Tam jest łazienka?- Wskazałam jedne z drzwi, te po prawej. Drugie znajdowały się po lewej, bardziej w rogu.
-Nie.- Jr zrobił tajemniczą minę.
-A co?
-Moja sypialnia.- Wyszczerzył zęby w zadowolonym uśmiechu.- Rozgość się, Ellie, ja za ten czas zrobię coś do picia.- Zakręcił się na pięcie, powiewając jezuskowatymi włosami.- A może masz ochotę coś zjeść?
Omal nie krzyknęłam "wreszcie!", ale powstrzymałam się w ostatniej chwili. Żołądek co prawda siedział cicho, ale zaczynał mnie boleć z głodu.
-Chętnie coś przekąszę.- Kiwnęłam głową, jakby wcale mi na tym tak bardzo nie zależało.- Odświeżę się i przebiorę.- Rzuciłam torbę na łóżko z zamiarem jej wypakowania, ale nim zdążyłam sięgnąć do zamka, Jr teleportował się od drzwi, porwał ją z narzuty i delikatnie położył na podłodze.
-Nie na łóżku, dobrze? Jest zakurzona.- Wyjaśnił.- I nie zostawiaj na wierzchu ubrań, nie lubię tego. Szczególnie, gdy są używane.
-Rozumiem.- Kiwnęłam głową, czując się, no cóż, złajana i przywołana do porządku. Nic przyjemnego, ale trudno, nie byłam u siebie.
Z potulną miną patrzyłam, jak Jr znika za drzwiami i gdy tylko jego kroki ucichly na schodach, uśmiechnęłam się do siebie, po czym rzuciłam na łóżko, rozkładając szeroko ręce. Tak jak myślałam, było przewygodne, jednocześnie miękko układające się do ciała, i na tyle twarde, by nie zapadać się w materac. Przeturlałam się po nim kilka razy w obie strony, jak dzieciak, i choć powinnam chyba czuć się onieśmielona sytuacją, nie mogłam nic poradzić na dziką euforię, która buzowała mi w głowie. Co z tego, że byłam w obcym domu, do tego z powodów, których nie wyznałabym nawet na spowiedzi, gdybym oczywiście do niej przystępowała. Co z tego, że piętro niżej łaził facet, który będzie moim pierwszym, na dodatek płatnym kochankiem. Co z tego, że (wybacz, mamusiu, wybacz, tatusiu) stałam się na kilka tygodni jego dziwką. Chwilowo o tym zapomniałam, uszczęśliwiona perspektywą spania w pięknym łóżku w ślicznej sypialni, najadania się do syta każdego dnia, nawet tym, że mogę popływać, mając do dyspozycji basen.
Potem spojrzałam na drzwi, prowadzące do sąsiedniego pokoju, i mój entuzjazm odrobinę opadł. Domyślałam się, że nie dostałam akurat tego pokoju przypadkowo i zaczęłam zastanawiać się, co takiego planował Jr. W drzwiach nie było zamka, więc nie będę mogła zamykać ich na klucz, a to znaczyło, że... prawdopodobnie będę podglądana. Możliwe, że Jared będzie zaglądał do mnie, gdy będę spała, i...
W tym momencie moja wyobraźnia odmówiła współpracy. Nie miałam pojęcia, co Jr mógłby robić. Patrzeć na mnie? Zaglądać pod przykrycie? Sama myśl o tym była dla mnie krępująca, szczególnie przez to, że tak naprawdę żaden chłopak jeszcze nie widział mnie nago.
Myślenie o tym, co może się dziać, otrzeźwiło mnie do końca.
-Nie na łóżku, nabrudzisz.- Mamrotałam do siebie, układając na podłodze wyjmowane z torby ubrania. Było ich tyle, że bez trudu mogłabym zmieścić je w jednej szufladzie komody, ale mając do dyspozycji kilka, posegregowałam ciuchy i schowałam każde osobo: spodnie, koszulki, bieliznę, spódniczki. Miałam tylko jedną bluzę, więc powędrowała na wieszak w szafie, żeby nie wyglądać żałośnie na dnie pustej poza tym szuflady.
Łazienka. Miejsce, które dla dziewczyny ma szczególne znaczenie. W nim robi wszystko to, dzięki czemu wygląda, jak wygląda. Wchodząc po raz pierwszy do tej, która należała teraz do mnie, wiedziałam, że będę spędzać w niej sporo czasu. Nie dość, że była niemal tak duża, jak pokój, który wynajmowałam, na dodatek wyposażona we wszystko, poza zjeżdżalnią wodną, to jeszcze pełna wszystkich potrzebnych do szczęścia kosmetyków. Balsamy pod prysznic, żele, mydła w płynie, szampony, odżywki, maseczki, kremy i plastry do depilacji, sole i płyny do kąpieli, była nawet cholerna suszarka do włosów, prostownica i lokówka. Zapakowana jeszcze, nieużywana szczoteczka do zębów, trzy rodzaje pasty, każda o innych właściwościach, nici dentystyczne. Cała szafka ręczników, od małego, do twarzy, po tak wielki, że mogłabym owinąć się nim dwa razy.
Samo obejrzenie wszystkiego zajęło mi z kwadrans, dwa razy tyle czasu spędziłam pod prysznicem. Wychodząc z łazienki czułam się czystsza, niż kiedykolwiek wcześniej w ciągu ostatnich miesięcy. Wiedziałam jednak, że pachnę drogimi kosmetykami nie dla siebie, tylko dla Jr, przy tym coś podpowiadało mi, że on zaplanował wszystko od początku do końca i wyposażył łazienkę specjalnie na mój pobyt u siebie. Chyba, że zawsze stara się mieć dla gości... Wróć: jakich gości zaprasza do sypialni, do której może w każdej chwili wejść, jak do siebie? Może to pokój jakiejś jego byłej? Jeśli tak, to dziwne, że sypiali osobno.
Porzuciłam dalsze przypuszczenia: szkoda na nie czasu, a i tak niczego się dzięki temu nie dowiem. Wytarłam się, wytarłam włosy i założyłam świeże, czyste ubranie. Nic wyszukanego, w końcu prócz sukienki, w której Jr już mnie widział, nie miałam nic ekstra. Nałożyłam zwykłą koszulkę bez rękawów i spodnie przed kolana, a na stopy wsunęłam japonki. Włosy zostawiłam rozpuszczone, opadające w wilgotnych pasmach na plecy i ramiona.
Zeszłam na dół, już w połowie schodów czując zapach czegoś, co z miejsca skręciło mi żołądek w ciasny supeł. O ile mój nos się nie mylił, pachniało smażonymi na oliwie warzywami, doprawionymi czymś orientalnym. Cokolwiek to było, chciałam tego, pragnęłam całą sobą, byłam gotowa oddać za to... nie, to już sprzedałam.
Jr rzeczywiście coś smażył. I też był przebrany. Nie miał na sobie dżinsów, tylko zwykłe dresy, był bez koszulki, a włosy ciasno zwiazał gumką. Pomyślałam, że widzę go teraz zupełnie prywatnie, jako jedna z niewielu osób, mających do tego okazję. Potem pomyślałam, że taki "domowy" wygląda fajnie. Wreszcie, patrząc na jego plecy, pokryte śmiesznym kanciastym tatuażem, pomyślałam, że za niedługo będę ich dotykać w bardzo nie niewinny sposób.
-Co robisz?- Spytałam, podchodząc bliżej.
-Coś prostego, brązowy ryż z warzywami.- Jr zerknął przez ramię, obrzucił mnie chłodnym wzrokiem i skrzywił się.- Spodnie?
-Aha.- Potwierdziłam, łykając ślinę.
Nakarm mnie wreszcie człowieku, albo ci tu zemdleję!
-Byłbym bardzo zadowolony, gdybyś nie nosiła spodni, gdy jesteśmy sami. Chyba masz coś innego?
-No, mam.- Zrobiło mi się głupio. Przecież wyglądałam ładnie, wąskie spodenki podkreślały moje kształty, koszulka fajnie opinała mi biust. O co mu chodziło?
-To idź i się przebierz. Jeśli masz na sobie biustonosz, zdejmij go. A i jeszcze coś: nie siadamy do stołu z rozpuszczonymi włosami. W ogóle nie zabieramy się za gotowanie, nawet nie robimy sobie kanapek, dokąd porządnie nie zwiążemy włosów. To na razie tyle.- Wrócił do smażenia.
Powlokłam się na górę, zrzuciłam spodnie, z żalem chowając je do szuflady, i zamiast nich nałożyłam na tyłek sięgającą do pół uda spódniczkę. Związałam włosy, pilnując, żeby żaden kosmyk nie uciekł spod frotki, potem zdjęłam stanik. Wtedy mnie olśniło. Pojęłam, dlaczego kazał mi się przebrać. Sam powiedział, że wspólnie spędzone tygodnie miną nam przyjemnie, a jedną z przyjemności, przynajmniej dla niego, miała być ta, że będę dla niego dostępna, gdyby zachciało mu się mnie pomacać. Jednym słowem: miałam nie wiedzieć, kiedy jego ręka wyląduje między moimi nogami albo pod bluzką, ale miałam być na to w każdej chwili przygotowana. Tak jak na to, że przyjdzie w nocy do mojego łóżka, żeby sobie podotykać. Miałam tylko nadzieję, że udając się na spoczynek nie usłyszę "A i jeszcze jedno: masz sypiać nago".
Zdałam sobie sprawę, że naprawdę przyjdzie mi drogo zapłacić za wszystko, na co się zdecydowałam, i przysięgłam sobie, że jeśli Jr przesadzi, zrobi coś zboczonego, coś, co dla mnie będzie choć trochę obrzydliwe, natychmiast zawijam się stąd i zrywam naszą umowę.


                                                                          ****

Oto drugi rozdział, kontynuacja poprzedniego.
Podejrzewam, że wiele rozdziałów będzie napisanych w podobny sposób, czyli opisując zdarzenia z jednego dnia. Dam sobie tym samym szansę na pokazanie większej ilości szczegółów, dłuższe dialogi, dokładniejszą charakterystykę postaci. 
W następnym pojawi się Shannon, jedyna osoba, wiedząca, kim dla Jareda jest młoda, seksowna blondynka. W dalszych rozdziałach wyniknie przez to parę komplikacji :)
Ellie zacznie poznawać ludzi z otoczenia Jr, i zostanie im przedstawiona, jako... No właśnie, o tym dopiero pomyślę.

Pozdrawiam, i czekam na komentarze.

Yas.