Twarde lądowanie.

-Dobra sałatka.- Stwierdziłam, podkradając jej trochę z porcji Jareda.- Żałuję, że nie wzięłam takiej dla siebie.
-Częstuj się.- Jr przysunął pojemnik bliżej mnie.
Siedzieliśmy, ukryci w ostatnim rzędzie krzesełek, za plecami reszty ekipy, która już zebrała się do kupy, i jedliśmy przyniesione przeze mnie grzanki, zagryzając je sałatką. Ja, zamiast niej, wzięłam szparagi w maśle. Pyszne, ale sałatka była lepsza.
-O której wylądujemy?- Spytałam między kęsami.
-Lot potrwa 12 godzin, mniej więcej. Start planowany jest na parę minut po północy, czyli powinniśmy wylądować jakoś tak koło 5 po południu.
-Po północy? To ile my tu będziemy czekać?- Zdumiałam się. Przecież nie było jeszcze 8 wieczór, sprawdzałam godzinę na telefonie.
-Odprawa zaczyna się za 20 minut.- Jr wyjął komórkę z kieszeni.- Poza tym jest już po 10, chyba zapomniałaś, że Nowy Jork to nie LA. Różnica czasu, Ellie. Trzy godziny. I pięć stąd do Londynu. Tak szczerze, to zgubimy całe 8 godzin.- Wyjaśniał mi po cichu tonem pełnym cierpliwości i odrobinę dobrodusznym. Naprawdę miał znakomity nastrój, pozbył się całej nerwowości, która towarzyszyła mu od rana.
-No, zapomniałam o tej całej różnicy.- Przyznałam, trochę zawstydzona tym, że wyszłam na idiotkę.
-Przez nią właśnie lecimy tam parę dni wcześniej, musimy mieć czas na przywyknięcie. Zakład, że pierwszej nocy prawie nie będziemy spać. Wylądujemy o 5 po południu, a dla nas to będzie dopiero 9 rano.
-To co będziemy robić?- Spytałam, myśląc o pozamykanych w nocy sklepach, do których Jr obiecał mnie zabrać.
-Zgadnij.- Szepnął i uśmiechnął się porozumiewawczo.- Pewnie, jak zawsze, rozlokujemy się w hotelu, odświeżymy, potem zamówimy parę butelek i posiedzimy wszyscy u kogoś w pokoju. Tym razem u mnie, żebyś mogła spokojnie zostać, gdy reszta się rozejdzie.
-Mam osobny pokój?
-Nie, dla wygody dokwaterowałem cię do Emmy, ale tylko zostawisz u niej bagaż, bo spać, jak się domyślasz, będziesz u mnie.- Jr powiedział słowo "spać" miękko, zmysłowo, a przynajmniej ja tak je usłyszałam.
-Z największą przyjemnością, Jay.- Odrzekłam, mając na myśli jedynie to, że nie będę musiała znosić towarzystwa jego asystentki przez całą dobę. Od razu też pomyślałam, żeby koniecznie założyć hasło dostępu w laptopie. Może bałam się niepotrzebnie, ale wolałam zabezpieczyć się na wypadek, gdyby ta wydra zaczęła myszkować w moim komputerze.
-Nawet nie wiesz, jak miło mi to słyszeć.- Jr odebrał moje słowa po swojemu i w jego oczach znów zapaliły się błyski, które tak dobrze już znałam.- Mogłabyś zjeść wreszcie ten szparag, zamiast go oblizywać?- Dodał z nutą skargi w głosie.
Zamarłam ze szparagiem w palcach, patrząc pytająco.
-Do odprawy mamy kwadrans, a patrząc, jak wysysasz z tego sok, mam ochotę zabrać cię do toalety, posadzić na desce, włożyć ci do ust i spuścić ci się na język.- Szepnął, pochylając się do mnie.
O cholera.
-Przepraszam.- Bąknęłam, oblewając się rumieńcem.- Już tak nie będę.- Czułam się jak skarcone dziecko, choć tak naprawdę wcale nie dostałam opieprzu. Bardziej jednak byłam zawstydzona tym, co powiedział.
-Ależ możesz, tylko nie w pełnym ludzi miejscu, bo teraz jestem bezradny, a tego nie lubię.- Zaśmiał się z mojej niepewnej miny.- Wiem, nigdy tego nie robiłaś, ale zawsze jest ten pierwszy raz.
O cholera...
-Kończ jeść, trzeba iść do stanowiska odpraw.- Jednym kęsem rozprawił się ze swoją grzanką, otrzepał ręce, zgarnął prawie puste pojemniki i kubeczki po kawie i wyrzucił wszystko do kosza.
Zostałam z nieszczęsnym szparagiem w palcach, ale odechciało mi się go dojadać, miałam wrażenie, że nagle nabrał dziwnego smaku, choć akurat o tym, jaki smak ma TA część męskiego ciała, nie miałam żadnego pojęcia.
Boże, jeśli słuch mnie nie mylił, Jr ma zamiar mi to zademonstrować. Czy się odważę?
Do odprawy poszłam już sama, znów wmieszana w mniej ważną część ekipy, patrząc tylko z daleka, jak bracia opróżniają kieszenie, kładąc ich zawartość na taśmie, przechodzą przez bramkę, zabierają swoje drobiazgi i bagaż podręczny i zatrzymują się obok wejścia do korytarza, prowadzącego do czekającego na pasażerów samolotu. Widziałam maszynę za oknem, była większa od tej, którą przylecieliśmy z LA. Nie znałam się na samolotach, ale to chyba był Boeing, jeden z tych wielgachnych, dostosowanych do długich lotów przez ocean. Miałam nadzieję, że nie spadnie.
Odprawę przeszłam bez problemów, choć była bardziej szczegółowa niż ta w LA. Tu nawet nasz bagaż, piętrzący się na wózku, został skrupulatnie prześwietlony. Wszystko, co miałam w kieszeniach, musiałam położyć w koszyku, nawet zmiętą chusteczkę. Obawiałam się przez chwilę, że bramka zacznie piszczeć i będę musiała się rozebrać, albo wezmą mnie na kontrolę osobistą, ale na szczęście nic podobnego nie miało miejsca. A jednak czułam się jak potencjalny podejrzany, jakby widziano we mnie zakamuflowaną terrorystkę.

Z westchnieniem ulgi zebrałam swój skromny dobytek i podeszłam do grupki już odprawionych. Trzymałam się w pewnej odległości od Jr, praktycznie stanęłam z boku, jedynie przysłuchując się rozmowom. Nie interesowały mnie, oczekiwanie na kolejny lot, tym razem trwający pół doby, odbierało mi spokój. Co, jeśli w połowie drogi okaże się, że przez pomyłkę samolot zatankował za mało paliwa? Podobne przypadki już się zdarzały, oglądałam program o jednym z nich, zakończonym swobodnym szybowaniem maszyny nad oceanem i udanym lądowaniem gdzieś na wyspach. My mogliśmy nie mieć tyle szczęścia.

-Idziemy.- Ktoś trącił mnie w ramię, przeszkadzając w snuciu czarnych myśli.

-Co?- Spytałam niezbyt przytomnie, ale mówiłam już do pleców chłopaka, który mnie popędził. Nie wiedziałam, czym się zajmuje w ekipie, ale chyba był to jakiś dodatkowy muzyk, wynajęty na trasę.

Co mnie to zresztą obchodzi, kto co robi? Niechby nawet tańczył, chodził na rzęsach i żonglował pochodniami, nie moja sprawa. Moją sprawą było dobrze się bawić, wykorzystać każdy dzień na zwiedzanie, zaznać rzeczy, jakich w innych okolicznościach bym nie zaznała. Brać z tego, co dostałam, ile się da. Potem wszystko się skończy, zamknę ten rozdział swojego życia i znów będę dawną, może trochę doroślejszą i bogatszą o 50 tysięcy Ellie Swift z Delphi, stan Indiana. Wrócę tam, skąd przyszłam.

Samolot rzeczywiście był większy, przestronniejszy, a pierwsza klasa, którą podróżowaliśmy, wyglądała na naprawdę luksusową. Znów miałam miejsce przy oknie, i oczywiście znów obok Jareda. Fotele były wygodne, szerokie, rozdzielone podłokietnikiem. Podnoszonym, jak zademonstrowała nam stewardessa, uśmiechając się przy tym do Jr tak, jakby chciała go zjeść. Nie wiem, czy to wchodziło w zakres jej obowiązków, czy też była w tym momencie nadgorliwa, ale posunęła się nawet do tego, by zapiąć mu pas. Mojego nie ruszyła.
-Czy po starcie podać państwu coś do picia?- Spytała słodkim głosem.
-Ellie? Będziesz chciała coś na rozluźnienie?- Jared zwrócił się do mnie.
-Zdam się na ciebie, Jay. Jak we wszystkim.- Odparłam beztrosko, nie omieszkając przy tym musnąć palcami jego dłoni, spoczywającej między nami. Odpowiedział podobym gestem, unosząc odrobinę lewą brew, jakby moje słowa go zdziwiły.
-W takim razie prosimy o dwa kieliszki szampana, najlepiej Dom Perignon Vintage, rocznik 2003. O ile wiem, macie go na pokładzie.- Złożył zamówienie, ale patrzył przy tym na mnie.
-Co?- Spytałam, gdy stewardessa odeszła i zajęła się wazelinowaniem komu innemu. Wzrok Jr zaczynał mnie peszyć, przeszywający i skupiony, jakby właściciel niemowlęco błękitnych oczu mógł prześwietlić mnie nimi na wylot i poznać moje najskrytsze myśli.
-Więc zdajesz się na mnie, Ellie? We wszystkim?- Odezwał się dopiero po chwili, gdy kołowaliśmy już po pasie. Wciąż leniwie łaskotał kciukiem bok mojej dłoni, co było bardzo przyjemne, choć nie w erotyczny sposób.
-Znasz się na wielu rzeczach lepiej ode mnie, ja bym nie wiedziała, co zamówić.- Wzruszyłam ramionami, próbując obrócić wszystko w żart, niejako unieważnić własne słowa sprzed paru minut. Intuicja podpowiadała mi, że mówiąc je, przypadkiem i niechcący dałam Jardowi otwartą drogę do wszystkiego, o czym mógł pomyśleć. I to nagle mnie przeraziło, zarazem powodując dreszcz ekscytacji. Nie po raz pierwszy wpadałam przy tym człowieku jednocześnie w skrajnie odmienne emocje, i obie były równie silne, równoważąc się.- Jay, czy z góry zobaczymy Statuę Wolności?- Zmieniłam temat, odwracając się do okna. Czułam, że jeśli jeszcze przez chwilę będę patrzeć Jaredowi w oczy, zarumienię się pod wpływem własnych myśli.
-Za wiele nie zobaczysz w ciemnościach, ale szukaj jej nieco bardziej w prawo. Może przy odrobinie szczęścia rozpoznasz ją wśród innych świateł.- Przed moją twarzą pojawiła się jego dłoń, wskazując mi kierunek. Cofając rękę Jr pogładził mnie po ramieniu.- A właśnie. Zapomniałaś czegoś podczas odprawy.
-Ja?- Zdziwiłam się, w głowie od razu przeglądając listę tego, co zabrałam na pokład.- Ej no, jestem pewna, że wszystko wzięłam.- Powiedziałam niepewnie.
-A jednak.- Sięgnął do kieszeni spodni i wyjął z niej coś małego.- Widzisz, coś jednak się zaplątało.- Rozłożył dłoń, na której spoczywała drobna bransoletka z delikatnego, złotego łańcuszka. W równych odstępach w ogniwa wplecione były większe kółka, każde z wiszącym wewnątrz na dwóch ogniwkach maleńkim, lśniącym kamieniem, chyba diamentem.
-To nie moje...- Otworzyłam szerzej oczy, oczarowana pięknem i subtelnością cacuszka.
-Twoje, Ellie.- Jr podniósł moją lewą rękę i zapiął mi łańcuszek na nadgarstku.- Masz delikatną urodę, cała jesteś delikatna, więc będzie do ciebie pasowała.
Nie mogłam powiedzieć, że bransoletka mi się nie podoba, albo że jej nie chcę. Była śliczna, podzwaniała cichutko przy każdym poruszeniu dłoni, mając ją na ręce odnosiłam wrażenie, jakby dodawała mi uroku, uzupełniała, upiększała. I chciałam ją mieć, bardzo chciałam, była najśliczniejszą rzeczą, jaką kiedykolwiek widziałam. Ale wypadało mi odmówić przyjęcia takiego prezentu. Szczerze mówiąc czułam się odrobinę niezręcznie.
-Jared, nie powinnam...- Zaczęłam.
-Wielu rzeczy nie powinnaś, a jednak je robisz.- Westchnął.- Ellie, jestem bogaty. Mam wiecej, niż potrzebuję, i jeśli chcę podzielić się tym z tobą, nie rób mi problemów. Sprawia mi przyjemność widok twojej uszczęśliwionej twarzy, chcę, żebyś była zadowolona, bo wtedy ja też będę zadowolony, a to lubię.
-Kurde...- Jęknęłam. Nie bardzo rozumiałam, o co mu chodzi, ale pal to licho.- Dziękuję.
Przysunęłam się na tyle, na ile pozwolił mi pas, i objęłam go za szyję.
-Proszę.- Czułam, że się uśmiecha i słyszałam wesołość w jego głosie.- Jest w tym nuta egoizmu z mojej strony, bo wyobrażam sobie, że gdy będziesz mnie masturbować, usłyszę pobrzękiwanie tej błyskotki.
Szczęście, że rozmawialiśmy przez cały czas szeptem, bo nie wiem, jak na jego słowa zareagowaliby inni pasażerowie. Ja z miejsca oblałam się rumieńcem. Poczułam jak jego ręka, obejmująca moje plecy, zjeżdża niżej, potem ścisnął mnie za górną część pośladka i zaraz puścił.
Usiadłam prosto i zerknęłam w okno, starając się nie myśleć o niczym innym, tylko o tym, gdzie jestem. Coś wewnątrz mnie, jakiś nieprzyjemny głos podpowiadał, że prezent nie był bezinteresowny, podyktowany sympatią czy moim delikatnym wyglądem, ale zapewnieniem sobie mojej przychylności. Zadatkiem, zapłatą za coś, co dopiero zrobię. To nie była miła myśl, więc szybko ją uciszyłam, nie chcąc wpędzać się w niepotrzebne wątpliwości. Dosyć miałam tych, które dręczyły mnie na początku znajomości z Jaredem, a przecież wciąż jeszcze gdzieś w głowie krążyło mi pytanie, czy on jednak naprawdę trochę się nie zaangażował.
Analizując jego zachowanie od dnia, w którym straciłam dziewictwo, biorąc pod uwagę to, co powiedziała mi Connie, mogłam podejrzewać, że nie jestem Jaredowi obojętna. Liczył się ze mną, z moim zdaniem, z tym, że nie chciałam rozgłosu...
Naprawdę nie chcesz pokazać się w towarzystwie Jareda Leto? Uważasz, że to wstyd?
Głos w mojej głowie zaskoczył mnie i kazał zastanowić się nad odpowiedzią na swoje pytanie. Musiałam zająć jakieś stanowisko, ale przed tym musiałam jeszcze raz wszystko dokładnie przemyśleć.
Nie chodziło mi przecież o to, że musiałabym tłumaczyć się w domu, dlaczego ktoś widział mnie z TYM człowiekiem. Jr nie był mordercą, zboczeńcem, był po prostu sławny. I w tym tkwił problem. Musiałabym tłumaczyć się, co robiłam przy boku kogoś tak rozpoznawalnego, jak on. W takim momencie moja bajka o pracy za kółkiem jego wozu nie miała racji bytu. Tak samo jak wersja z Kopciuszkiem, czyli mną, poznaną przypadkiem, śliczną, młodą dupcią, która zawróciła panu Leto w głowie tak, że zabrał ją w trasę.
Zaraz... A gdyby tak przerobić opowiedzianą mamie historię, uprawdopodobnić ją, w razie pytań powiedzieć, że mój chłopak, zajmujący się organizowaniem koncertów, zabrał mnie za granicę, tam poznałam Jareda, coś zaiskrzyło, rzuciłam chłopaka... A potem okazało się, że mnie i Jr więcej dzieli, niż łączy.
Wiedziałam, że w takiej sytuacji to ja byłabym brana za słabsze ogniwo, ale w ogólnym rozrachunku lepiej było mieć opinię zaściankowej wieśniaczki, niż dziwki. Lepiej było mieć każdą inną opinię, bo wszystko dało się jakoś wyjaśnić, poza byciem czyjąś dziwką.
I jeszcze jedno: dokąd nie zajdzie konieczność, nie powiem Jaredowi o swoim najnowszym pomyśle. Zrobię to tylko w sytuacji, gdy gdzieś ukaże się nasze wspólne zdjęcie.

Po trzecim kieliszku szampana byłam rozluźniona, nieco pijana i odrobinę senna. Trunek był boski, pijąc go czułam się tak, jakbym piła płynny jedwab. Nie umiałam znaleźć lepszego porównania, niż właśnie do śliskiego, gładkiego materiału, spływającego przełykiem w towarzystwie delikatnego musowania bąbelków. Jeśli w trakcie całej mojej podróży miałam delektować się podobnymi doskonałościami, to przysięgam, gotowa byłam nawet podziękować za to Jaredowi na klęczkach.
Zaczęłam chichotać, wyobrażając sobie, jak to robię, a raczej próbuję robić, a on, stojąc nade mną z rozpiętymi spodniami, poucza mnie i mówi, co i jak. Śmiałam się pod nosem, zastanawiając się, czy wyglądałoby to tak, jak na filmach, które miałam okazję (i nieszczęście) oglądać. Nie mogłam odgonić sprzed oczu wizji, w której jestem trzymana za głowę, ledwie oddycham, płaczę, a moje usta i gardło są penetrowane, i to brutalnie. Dlaczego mnie to śmieszyło, nie wiem. Zapewne alkohol robił swoje, bo na trzeźwo nigdy nie zobaczyłabym w tym nic zabawnego. Poza tym mogłam się śmiać wiedząc, że Jr nigdy nie potraktowałby mnie w podobny sposób.

Pod wpływem impulsu nachyliłam się do niego, wcześniej obrzucając wzrokiem najbliższe otoczenie: nikt na nas nie patrzył, większość osób spała pod przyniesionymi przez stewardessy kocami.
-Jay, potrafibyś mnie zgwałcić?- Spytałam szeptem, ciekawa jego reakcji i odpowiedzi.
-Słucham?- Spojrzał na mnie ze zdumieniem, odchylając głowę.- Czy co bym potrafił?
-No, zmusić mnie do czegoś, jakbym nie chciała.- Wyjaśniłam dokładniej, o co mi chodzi.
-Zmusić?- Nadal wyglądał na zdziwnionego, ale widziałam, że teraz usilnie myśli nad tym, o co zapytałam.- Nie wiem, czy akurat to bym zrobił, ale na pewno próbowałbym cię nakłaniać.- Oczy rozbłysły mu nagle, jakby gdzieś w jego głowie ktoś zapalił światło.- Niegrzeczna z ciebie dziewczyna, Ellie, mam rozumieć, że perspektywa bycia przymuszaną trochę cię kręci? Trzymanie za ręce? Przygniatanie do łóżka? Bo że dochodzisz przy ostrym rżnięciu, to już wiemy.- Pokręcił się niespokojnie na miejscu.- Kurwa, Ellie, chciałbym już być w Londynie, uwierz, na samą myśl o tym, co będziemy robić...- Szepcząc gorączkowo opuścił wzrok, więc spojrzałam tam, gdzie on, z góry spodziwając się tego, co zobaczyłam: miał erekcję, i to wcale nie taką ledwo co, ale potężną, rozpychającą się w spodniach. Szybko zakrył newralgiczne miejsce połą koszuli.
-Nie boli cię to, Jay?- Byłam autentycznie ciekawa, czy w takim stanie nie czuje dyskomfortu.
-Nie.- Mruknął i nacisnął znajdujący się nad głową guzik, wzywający stewardessę.
Pojawiła się szybko, cała uśmiechnięta i wyraźnie zmęczona.
-Czy coś państwu podać?- Ton, jakim zadała pytanie, również świadczył o tym, że wolałaby w tej chwili być gdzie indziej, nie na pokładzie samolotu, w którym rozkapryszone gwiazdy co rusz nie dają jej spokoju.
-Koce. I poduszki.- Jr ziewnął przekonująco.- I jeszcze jedno: chciałbym nieco prywatności, więc proszę opuścić zasłonkę. Nie lubię, gdy ktoś obcy patrzy, jak śpię.- Mówiąc, obniżył oparcie swojego fotela, potem to samo zrobił z moim.- Proszę obudzić nas godzinę przed lądowaniem i podać kawę.
-Dobrze, proszę pana.- Dziewczyna otworzyła schowek pod sufitem i podała nam mięciutkie poduszki i równie miękkie koce. Potem rozwinęła powieszony pod schowkiem parawanik, sięgający poniżej oparcia foteli.- Życzę państwu przyjemnego odpoczynku.- Powiedziała cicho i zostawiła nas samych.

-Kurka, nie wiedziałam, że można tu pospać prawie jak w domu.- Stwierdziłam, kładąc sobie pod głową pachnącą płynem do płukania poduszkę i okrywając się kocem, którego dotyk był delikatny, jakby utkano materiał z puchu. Od razu zrobiło mi się cieplutko, błogo i sennie. Zamknęłam oczy, gdy tylko Jr przygasił światło nad naszymi miejscami, zostawiając je przyćmione.
-Nie tak szybko, moj panno.- Usłyszałam szept i poczułam, że jego ręka obejmuje mnie w pasie i przyciąga w stronę sąsiedniego siedzenia.
Otworzyłam oczy, zaskoczona. Byłam pewna, że Jr naprawdę chce spać, a nie...
-Jay, przystopuj!- Powiedziałam cicho, czując jak podciąga mi sukienkę. Po sekundzie miałam jego dłoń w majtkach.- Jay, tu są ludzie!- Próbowałam odsunąć się jakoś, potem zacisnęłam mocno uda, więżąc między nimi ruchliwe palce. Te mimo wszystko nie przestawały myszkować, naciskać, dotykać, i w chwili, gdy trafiły na najczulszy punkt, przeszedł mnie przyjemny dreszcz. Wiedziałam, że to wina szampana i wyobrażeń, jakie chodziły mi niedawno po głowie. Wszystkich tych myśli o seksie i tego, jak Jr wypytywał, czy podnieci mnie trzymanie za ręce.
-Wszyscy śpią.- Jared przysunął się bliżej, prawie włażąc na mój fotel.- Więc jeśli będziesz cicho, nikogo nie zbudzimy.- Pochylił się nade mną, patrząc na mnie z bliska.- Kurwa, Ellie, zapnę cię teraz czy chcesz, czy nie, bo podjarałaś mnie swoją gadką i skurwysyńsko mnie kręcisz taka skrępowana sytuacją.- Warknął, zsuwając mi majtki w dół. Robił to nerwowo, szarpiąc materiał tak, jakby chciał go rozerwać, więc bez zastanowienia uniosłam biodra, nie chcąc, żeby uszkodził mi bieliznę.
On jednak odebrał mój ruch jako przyzwolenie, zgodę na seks.
-Ślicznie.- Ściągnął mi majtki prawie do kolan i wrócił dłonią w górę, ponawiając przerwane pieszczoty. Oparł się na łokciu tuż przy moim ramieniu i pocałował mnie w policzek.- Robisz się mokra i śliska.- Szepnął mi do ucha między jednym krótkim cmoknięciem i drugim, dłuższym, wędrującym w stronę moich ust. Jego broda odrobinę mnie drapała, ale nie było to bolesne ani piekące. Zapewne albo z natury miał miękki zarost, albo używał do jego pielęgnacji specjalnych kosmetyków.
Poddając się bezwolnie manewrom Jareda bez przerwy nasłuchiwałam każdego dźwięku, jaki dobiegał zza izolującego nas od reszty parawanu. Wszystko, co nie było usypiającym pomrukiem silników, natychmiast podsuwało mi przed oczy wizję, w której ktoś nagle podchodzi do naszych miejsc, chcąc porozmawiać pilnie z młodszym Leto, odsuwa zasłonkę i zastaje nas tak, jak teraz siedzieliśmy: mnie w pozycji półleżącej, z rozsuniętymi, wystającymi spod koca kolanami, i pochylającego się nade mną Jr, którego palce wsuwały się we mnie i wysuwały, za każdym razem sięgając centymetr głębiej.
Sukinsyn doskonale wiedział, jak mnie tam dotykać, żeby osiągnąć zamierzony efekt. Musiał mieć co do tego jakiś szósty zmysł, dodatkowo poparty wieloletnim doświadczeniem, bo rzeczywiście zrobiłam się mokra szybciej, niż zdążyłabym wymienić tytuły piosenek z jego najnowszej płyty, a pamiętałam ich raptem może cztery. Byłam podniecona i skrępowana, rozpalona i przestraszona, że zostaniemy przyłapani. To chore, ale im więcej myślałam o tym, że ktoś nas podejrzy, tym mocniej chciałam, żeby Jr mnie przeleciał, teraz, zaraz.

Zagryzając usta, żeby nie wydać z siebie dźwięku głośniejszego niż oddech, sięgnęłam obiema rękami do spodni Jr. Uniósł odrobinę biodra, dając mi lepszy dostęp: rozpięłam je powoli, mając wrażenie, że rozporek zagłusza przy tym nawet silniki maszyny, potem zsunęłam je trochę wraz z bokserkami, uwalniając to, do czego było mi cholernie spieszno. Ścisnęłam to w dłoni, gorące i twarde jak kamień. Musiałam to zrobić, poczuć jego rozmiar dotykiem, zanim poczuję go w sobie wiedząc, jaki jest duży.
-Jak...?- Spytałam zduszonym szeptem, gotowa zrobić wszystko, czego mój kochanek sobie zażyczy.
-Obróć się na bok, plecami do mnie.- Wyjął ze mnie palce i popchnął mnie łagodnie w stronę okna. Gdy tylko zmieniłam pozycję złapał mnie za biodra i przygarnął do siebie, niemal bez pomocy ręki trafiając członkiem prosto do celu. Odczułam to inaczej, niż poprzednio, gdy robiliśmy to w jego łazience. Nie wiedziałam, na czym polega różnica, ale była, wyraźna jak jaskrawy neon z napisem "Na Boga, dziewczyno, w tej pozycji jego penis wydaje się być większy, niż przedtem".
-Podciągnij kolana.- Usłyszałam przy uchu chrapliwy szept Jr.- Wejdę wtedy głębiej...- Sapnął przez nos.- Kurwa, Ellie, wszedłbym ci do samej macicy, gdyby to było możliwe.

Leżałam na boku z kolanami pod brodą i z wypiętym tyłkiem, zakrywając dłonią usta i łapiąc przez nie powietrze tak cicho, jak się dało. Przed oczami miałam białą ścianę i fragment czarnego okna, w którym odbijało się wnętrze samolotu: sufit, parawan, od czasu do czasu falujący lekko pod wpływem powietrza, oparcia foteli przed nami, półmrok reszty kabiny. Obraz poruszał się, a raczej to ja się poruszałam, popychana energicznie w przód i przyciągana z powrotem przez pieprzącego mnie zapamiętale Jr. Nie spieszył się, ale robił to mocno, długimi, głębokimi suwami, które sprawiały mi prawdziwą przyjemność. Zadziwiające, że był przy tym bardzo cicho, choć czułam na karku gorące powietrze, które wydychał. Praktycznie jedynymi dźwiękami, jakie słyszałam, był mój własny oddech i rytmiczny szelest koca, który nas okrywał.
-Jesteś blisko?- Pytanie rozległo się tuż przy moim uchu.
Kiwnęłam głową, bojąc się odezwać. Byłam blisko, prawie czułam nadchodzący orgazm, wzmagające się mrowienie w dole brzucha i między udami, słyszałam coraz głośniejszy szum w uszach.
-Świetnie.- Jr pocałował mnie w ramię, zmieniając nagle siłę i tempo ruchów. Z powolnych stały się szybkie, energiczne, z długich zmieniły się w płytkie, choć wciąż czułam go głęboko w sobie. Zmiana była tak zaskakująca, że otworzyłam szerzej oczy, wpatrując się w odbicie kabiny, widoczne w oknie. Napotkałam w nim wzrok Jareda, rozpalony z podniecenia, widziałam drżenie jego policzka i rozszerzone nozdrza, widziałam, jak zagryza wargę i odchyla głowę w tył. Doszedł, a świadomość, że stało się to w moim brzuchu, doprowadziła do końca i mnie.
Kilka chwil trwało, nim doszłam do siebie na tyle, by móc odwrócić się z powrotem na plecy. Jr siedział już na swoim miejscu, zmęczony, ale uśmiechnięty szeroko. Wyglądał tak, że brakowało mu tylko papierosa w kąciku ust i obraz odpoczywającego po seksie faceta byłby kompletny.
-Jaka zarumieniona.- Szepnął, patrząc na mnie z uznaniem.
-Jaki spocony.- Odparłam, unosząc biodra by podciągnąć majtki i poprawić sukienkę.
-Jesteś boska, Ellie. Szczerze, z ręką na sercu mówię ci, że jesteś świetna. W życiu nie byłem tak nakręcony, żeby zapinać dziewczynę w samolocie. To był mój pierwszy raz.- Powiedział z zachwytem w głosie. Ułożył się na boku i przysunął do mnie, jakby chciał mnie pocałować, ale tylko położył głowę obok mojej. Dla wygody ja też obróciłam się nieco na bok, twarzą do niego.
-Wiesz, w sumie dla mnie to też był pierwszy raz w samolocie.- Zachichotałam.- Mam nadzieję, że nikt nic nie słyszał.- Dodałam już mnie pewnie, przestraszona perspektywą późniejszych komentarzy, ewentualnie wzmianek w prasie, że podczas lotu przez ocean z miejsc, zajmowanych przez Leto i jego przyjaciółkę dochodziły wielce wymowne dźwięki. Podobne rzeczy wzbudziłyby zainteresowanie i Jaredem, i mną, poza tym zadałyby kłam temu, co chciałam powiedzieć rodzinie na temat mojej znajomości z celebrytą. O ile, oczywiście, będę musiała coś im mówić.- Jezu, Jay, nigdy więcej takich ekstremalnych przeżyć.- Westchnęłam, tlumiąc ziewnięcie. Powoli zaczynałam czuć się senna, do tego rozleniwiona i rozkosznie ociężała. Zaspokojona.
-Nie obiecuję.- Jr wyciągnął rękę i zaczął bawić się pasmem moich włosów, nawijając je na palec, po chwili zostawił je w spokoju, położył mi dłoń na szyi i kciukiem gładził policzek. Wydało mi się to pełne... czułości?
-Wolałabym bardziej normalne warunki i zerową publiczność. Przez cały czas się bałam.- Przyznałam, powoli poddając się nastrojowi, jaki zapanował. Miałam wrażenie, że ja i Jr znajdujemy się w zupełnie innym miejscu, pod kloszem, z daleka od reszty świata. Leżeliśmy twarzą w twarz, szepcząc jak para konspiratorów, on dotykał mojego policzka, ja równie łagodnie pieściłam jego kark... Nie odrywałam wzroku od jego oczu, mimo przyśmionego światła widocznych bardzo wyraźnie i lśniących jak diamenciki na mojej bransoletce. Chciałam odczytać w nich to, co przez cały czas podejrzewałam, ale były do bólu tajemnicze.
-Ja też się bałem, ale to mnie bardzo podniecało. Spodobał mi się ten dreszczyk emocji i poczucie zagrożenia.
-Odkrywasz nowe lądy?- Uśmiechnęłam się, rozbawiona jego wyznaniem.
-Mimo wieku nie przeżyłem wszystkiego, jak zapewne ci się wydaje.- Parsknął zabawnie, dmuchając mi w twarz pachnącym alkoholem oddechem.- Dziś poczułem się znów jak młody łepek, dopiero odkrywający świat seksu, i pod tym względem niczym się od siebie nie różniliśmy, Ellie.- Przez krótki moment wyglądał tak, jakby chciał coś jeszcze powiedzieć, ale zrezygnował z tego i odetchnął głębiej, wypuszczając powietrze przez nos.
Ciekawa byłam, jakie słowa zatrzymał dla siebie, nie chcąc się nimi ze mną podzielić. Co takiego zamierzał wyznać? Biorąc pod uwagę okoliczności i nastrój, udany seks sprzed parunastu minut, jego otwartość... Nie byłam do końca przekonana, że coś do mnie czuje, musiałam jednak przyznać bez bicia, że opcja, w której Jr się we mnie kocha, była całkiem ciekawa. Ja wciąż byłam na etapie sympatii do niego, okraszonej lekką dozą zazdrości, ale daleko mi było do tego, żebym straciła dla tego faceta głowę. Nie miałam za to nic przeciwko, żeby na jakiś czas on stracił dla mnie swoją. I żeby mi o tym powiedział właśnie w takiej jak ta sytuacji.
-Cieszę się, że odłożyłam na później powrót do domu.- Zdecydowałam się i ja coś wyznać, niech ma powód do dumy i zadowolenia. Poza tym naprawdę się cieszyłam.
Jr znów westchnął, i jeszcze raz, potem odwrócił na moment wzrok i wpatrzył się w okno.
-Muszę ci się do czegoś przyznać, Ellie.- Szepnął tak cicho, że z ledwością rozpoznałam jego słowa.- Tak szczerze to nie miałaś wyjścia, musiałaś ze mną lecieć.- Znów spojrzał mi w oczy, wyglądając teraz na zawstydzonego.
-O co ci chodzi? Stać mnie już na bilet do domu, dałeś mi przecież czek... zaraz, masz na myśli to, że jest nieważny?- Spięłam się cała, czując, że ramiona pokrywają mi się gęsią skórą. Odsunęłam się od Jareda, zabierając rękę i umykając spod jego pieszczotliwego dotyku. W tej chwili wydawał mi się nie na miejscu.

-Nie nie, czek jest ważny.- Odparł szybko, rumieniąc się pod pokrywającym policzki zarostem.- Tyle, że po rozmowie u matki zadzwoniłem do banku i zastrzegłem, że może zostać zrealizowany dopiero w chwili, gdy upłynie termin, na jaki podpisaliśmy umowę. Czyli za dwa tygodnie.
-Czyli, gdybym uparła się i nie chciała z tobą lecieć, zostałabym na lodzie do połowy czerwca, bez pieniędzy, kąta do spania, tak po prostu na ulicy?- Spytałam, nie dowierzając własnym uszom.
-Nie, Ellie, to nie tak...- Jr przez chwilę miał minę jak zbity psiak, potem zacisnął usta a na jego twarzy pokazał się wyraz zaciętości.- Wybacz, może nie powinienem był tego robić, ale naprawdę kurewsko chciałem, żebyś mi przez jakiś czas towarzyszyła, i w tamtej chwili gotów byłem sięgnąć po każdy środek, żeby to osiągnąć.- Dodał ostrzejszym tonem.
-Lepiej by było, gdybyś zatrzymał to dla siebie.- Burknęłam, zła. Nastrój intymności znikł szybciej, niż się pojawił, prawie słyszałam dźwięk, z jakim pękała kryjąca nas przed światem bańka. Idiotka, wyobrażałam sobie Bóg wie co, a tymczasem... Tymczasem nie wiedziałam, dlaczego tak mu na mnie zależało, że posunął się do swego rodzaju przywiązania mnie do siebie, uzależnienia od swoich kaprysów. Może jednak moje przypuszczenia były słuszne? Gdy o tym pomyślałam, część zdenerwowania spłynęła ze mnie a ciekawość znów podniosła łeb i zaczęła rządzić.
-Stawiam na szczerość, Ellie, i chcę być wobec ciebie uczciwy. Przepraszam, jeśli cię tym uraziłem.- W oczach Jr pojawiła się prawdziwa skrucha i to do końca mnie rozbroiło.
Jeśli nawet postąpił nieładnie, to teraz się do tego przyznał. Nie musiał tego robić. Mogłam spędzić z nim najbliższe tygodnie i żyć w nieświadomości. Najwyraźniej jednak Jr cenił mnie bardziej, niż mi się wydawało, skoro wolał być ze mną szczery i ryzykował wyrzuty z mojej strony. Mogłam przecież zażądać, żeby wypłacił mi obiecaną kwotę zaraz po tym, jak wylądujemy w Anglli, a potem pomachać mu na pożegnanie i wrócić do Stanów najbliższym lotem. Mogłam też, z czego natychmiast zdałam sobie sprawę, wykłócać się z nim i nie wskórać niczego. Nie miał obowiązku cofać wydanej bankowi dyspozycji dlatego, że ja miałam takie życzenie, więc mogło okazać się, że siłą rzeczy jestem zmuszona wlec się z nim wszędzie przez następne dwa tygodnie. A przecież nie poprosiłabym o pomoc nikogo z jego ekipy, bo raz, że nikt nie wiedział, co naprawdę nas łączy, a dwa, że nawet Shannon, jedyny wtajemniczony, zamiast się za mną wstawić, wyszedłby po raz kolejny ze swoją propozycją, albo nawet uzależnił swoją pomoc od tego, czy się z nim prześpię.
Cholera, podobne wątpliwości były mi potrzebne, jak wrzód na środku tyłka.
-Mimo wszystko wolałam o tym nie wiedzieć.- Burknęłam niechętnie, odwracając się na plecy. Jakoś odechciało mi się patrzeć na Jareda. Ułożyłam się wygodnie, okryłam kocem po szyję i zamknęłam oczy, próbując siłą sugestii przywołać sen.
-Jeszcze raz przepraszam. Może kiedyś powiem ci, dlaczego tak postąpiłem.- Usłyszałam z bliska, potem poczułam delikatny dotyk ust na skroni, a chwilę później silne palce Jr, obejmujące moją dłoń.
Kiedyś? Masz na to tylko dwa tygodnie, Jay, pomyślałam, ale nie odezwałam się już słowem. Leżałam, nie mogąc zasnąć, targana sprzecznymi emocjami, wsłuchiwałam się w szum silników, potem z równy, głęboki oddech Jareda. Widziałam, jak ciemność za oknem powoli ustępuje dalekiemu świtowi i dopiero wtedy mój umysł poddał się i pozwolił sobie na sen.

                                                                 *****

Hej :)
Oddaję w Wasze ręce kolejny kawałek, opisujący przygody Ellie w świecie pana Leto. W następnym odcinku pierwszy, pełen wrażeń dzień na obcej ziemi. Trochę się zmieni, dziewczyna zacznie patrzeć na wszystko bez uprzedniego, beztroskiego optymizmu, za to ze sporym dystansem. 
Pozdrawiam i czekam na komentarze, bo ostatnio mam wrażenie, że moja historia przestaje być dla Was na tyle interesująca, by coś o niej napisać ;)
Yas.